lunes, 15 de diciembre de 2008


¿ Que me pasa ?

No lo sé pero me hacen sentir bien

lunes, 24 de noviembre de 2008

cuento de peter pan


FONT > Wendy, Michael y John eran tres hermanos que vivían en las afueras de Londres. Una noche, cuando ya casi dormían, vieron una lucecita moverse por la habitación. Wendy, la mayor, había contagiado a sus hermanitos su admiración por Peter Pan. Todas las noches les contaba a sus hermanos las aventuras de Peter. Era Campanilla, el hada que acompaña siempre a Peter Pan, y el mismísimo Peter. Éste les propuso viajar con él y con Campanilla al País de Nunca Jamás, donde vivían los Niños Perdidos... - Campanilla os ayudará. Basta con que os eche un poco de polvo mágico para que podáis volar. Cuando ya se encontraban cerca del País de Nunca Jamás, Peter les señaló: - Es el barco del Capitán Garfio. Tened mucho cuidado con él. Hace tiempo un cocodrilo le devoró la mano y se tragó hasta el reloj. ¡Qué nervioso se pone ahora Garfio cuando oye un tic-tac! Campanilla se sintió celosa de las atenciones que su amigo tenía para con Wendy, así que, adelantándose, les dijo a los Niños Perdidos que debían disparar una flecha a un gran pájaro que se acercaba con Peter Pan. La pobre Wendy cayó al suelo, pero, por fortuna, la flecha no había penetrado en su cuerpo y enseguida se recuperó del golpe. Wendy cuidaba de todos aquellos niños sin madre y, también, claro está de sus hermanitos y del propio Peter Pan. Procuraban no tropezarse con los terribles piratas, pero éstos, que ya habían tenido noticias de su llegada al País de Nunca Jamás, organizaron una emboscada y se llevaron prisioneros a Wendy, a Michael y a John. Para que Peter no pudiera rescatarles, el Capitán Garfio decidió envenenarle, contando para ello con la ayuda de Campanilla quien deseaba vengarse del cariño que Peter sentía hacia Wendy. Garfio aprovechó el momento en que Peter se había dormido para verter en su vaso unas gotas de un poderosísimo veneno. Cuando Peter Pan se despertó y se disponía a beber el agua, Campanilla, arrepentida de lo que había hecho, se lanzó contra el vaso, aunque no pudo evitar que la salpicaran unas cuantas gotas del veneno, una cantidad suficiente para matar a un ser tan diminuto como ella. Una sola cosa podía salvarla: que todos los niños creyeran en las hadas y en el poder de la fantasía. Y así es como, gracias a los niños, Campanilla se salvó. Mientras tanto, nuestros amiguitos seguían en poder de los piratas. Ya estaban a punto de ser lanzados por la borda con los brazos atados a la espalda. Parecía que nada podía salvarles, cuando de repente, oyeron una voz: - ¡Eh, Capitán Garfio, eres un cobarde! ¡A ver si te atreves conmigo! Era Peter Pan que, alertado por Campanilla, había llegado justo a tiempo de evitarles a sus amigos una muerte cierta. Comenzaron a luchar. De pronto, un tic-tac muy conocido por Garfio hizo que éste se estremeciera de horror. El cocodrilo estaba allí y, del susto, el Capitán Garfio dio un traspié y cayó al mar. Es muy posible que todavía hoy, si viajáis por el mar, podáis ver al Capitán Garfio nadando desesperadamente, perseguido por el infatigable cocodrilo. El resto de los piratas no tardó en seguir el camino de su capitán y todos acabaron dándose un saludable baño de agua salada entre las risas de Peter Pan y de los demás niños. Ya era hora de volver al hogar. Peter intentó convencer a sus amigos para que se quedaran con él en el País de Nunca Jamás, pero los tres niños echaban de menos a sus padres y deseaban volver, así que Peter les llevó de nuevo a su casa. - ¡Quédate con nosotros! -pidieron los niños. - ¡Volved conmigo a mi país! -les rogó Peter Pan-. No os hagáis mayores nunca. Aunque crezcáis, no perdáis nunca vuestra fantasía ni vuestra imaginación. De ese modo seguiremos siempre juntos. - ¡Prometido! -gritaron los tres niños mientras agitaban sus manos diciendo adiós. IMG SRC="imatge.1.jpg" ALT="imatge.1.jpg"> I LOVE YOU

lunes, 17 de noviembre de 2008

he's always laughin' n' flirtin' with me and
you act like you don't even care
as a matter of fact you've been real distant lately
actin' like i'm not even there
he says that you don't deserve a girl like me
i'm startin' to think that he's right baby...
if you let him take me from you
i guess i finally see
if you let him take me from you
you never wanted melet this happen then it proves
that your love was never trueif you let him take me from you (oh baby)if you let him take me from you
why is it that when we go out
out together as one big crew
i try to chill but you dance or whate
verand your homeboy's more interested than you
he pays more attention to me than you lately
i'm tempted to pay attention too--babeehhh-yeeah yeah..
boy when i try to show some affection to you
you act like you got better things to do
you want some lovin' that's when it's cool
but baby boy i'm not a fool wooah--ahh--ohh
if you let him take me from you
(i guess i finally see)
if you let him take me from you
(ooh you never wanted me)
let this happen then it proves
(noo..noo)
that your love was never true (noo..nooo...!)
if you let him take me from you
(how can you let him take your woman?!)
oh baby (bay-behh)
if you let him take me from you
(are you gonna let him take me from you...?)
if you let him take me from you
(i guess i finally see...yeahhh...)
if you let him take me from you
(noo..no you never wanted me..)
let this happen then it proves
(just let me go...ohh)
that your love was never true
(let me go...ohh)
if you let him take me from you
(just let me know...ohh..woahh)
oh baby
if you let him take me from you
if you let him take me from you

jueves, 13 de noviembre de 2008


I was so high, I did not recognize

the fire burning in her eyes,

the chaos that controlled my mind.

Whispered good-bye and she got on a plane,

never to return again, but always in my heart...

Girl!


This love has taken its toll on me,

she said good-bye too many times before.

And her heart is breaking in front of me,

and I have no choice,

'cause I won't

say good-bye anymore.


tried my best to feed her appetite,

keep on coming every night,

so hard to keep her satisfied. Oh!

Kept playing love like it was just a game,

pretending to feel the same,

but turn around and leave again, oh, bo-do-oh.


I'll fix these broken things,

repair your broken wings,

and make sure everything's alright

(it's alright, it's alright).

My pressure on your hips sinking my fingertips

into every inch of you,

'cause I know that's what you want me to do.



martes, 11 de noviembre de 2008

Buenos Dias!

Buenas!!

Hoi actualiza la ¡lore!...si a esto se le puede yamar actualizacion Xq nose como funciona...xD

Ueno karol!! q eres mi mejor amiga i que te kiero muchooo!!!

el viernes nos vemos eh!

Bueno nose q + poner!!....asin q me voi a estudiar ingles!!!

xD

aDew!(K)tQ*bS*!

lunes, 10 de noviembre de 2008

Un día llega a mi la calma
mi Peter Pan hoy ya amenaza
aquí hay poco que hacer
Y siento como en otra plaza
en la de estar solito en casaserá culpa de tu piel
será que me habré hecho mayor
que algo nuevo ha tocado este motor
para que Peter se largue
y tal vez viva ahora mejormás a gusto y más tranquilo en mi interior
que Campanilla te cuide y te guarde

A veces gritas desde el cielo
queriendo destrozar mi calmavas persiguiendo como un trueno
para darme ese relámpago azul
Ahora me gritas desde el cielo
pero te encuentras con mi alma
Conmigo ya no intentes nada
parece que el amor me calma
Me calma…
Si te llevas mi niñez
llévate la parte que me sobre en mí
si te marchas viviré
con la paz que necesito y tanto ansié…
Si un buen día junto a mí
parecía que quería quedarse aquí
no había manera de echarle
Si Peter no se quiere ir
la soledad después querrá
vivir en mí
la vida tiene sus fases
sus fases…

A veces gritas desde el cielo…
Cuando te marches creceré
recorriendo tantas partes que olvidé
en mi tiempo ya lo ves
quiero paz y es el momento de crecer
Si te marchas viviré con la paz que necesito y tanto ansié….

Espero que no vuelva más
que se quede tranquilito como está
que él ya tuvo bastante
Fue un tiempo para no olvidarla
zona mala quiere ahora descansar
que campanilla te cuide
y te guarde…

domingo, 9 de noviembre de 2008


Prometo guardarte en el fondo de mi corazón

Prometo acordarme siempre de aquel raro diciembre

Prometo encender en tu día especial una vela

y soplarla por ti...

Prometo no olvidarlo nunca


Tenia tanto que darte

Tantas cosas que contarte

Tenia tanto amor,

guardado para ti...


Camino despacio pensando volver hacia atrás,

No puedo en la vida las cosas suceden no más...

Aún pregunto que parte de tu destino se quedó conmigo,

Pregunto que parte se quedo por el camino


Tenia tanto que darte

Tantas cosas que contarte

Tenia tanto amor,

guardado para ti...


Tenia tanto que darte

Tantas cosas que contarte

Tenia tanto amor,

guardado para ti...


Tenia tanto que a veces maldigo mi suerte..

A veces la maldigo...

Por no seguir contigo...


Tenia tanto que darte

Tantas cosas que contarte

Tenia tanto amor,

guardado para ti...


Tenia tanto que darte

Tantas cosas que contarte

Tenia tanto amor,

guardado para ti...

jueves, 6 de noviembre de 2008

bon dia

La vella montserrat, desperta el barriA
cops d'escombra tot cantant,
Les primeres persianes,
sobren feixugues badallant.
Rere el vidre entelat,
el cafeter assegura que no era penalI
es desfà la conversa igual que el sucre del tallat.
Bon dia,
ningú ho ha demanat però fa bon dia,
Damunt els caps un sol ben insolent
Il.lumina descarat tot l'espectacle de la gent.
Al bell mig de la plaça
La peixetera pren paciència amb la consol
Que remuga i regala
Grans bafarades d'alcohol.
I al pedrís reposant
L'avi josep no es deixa perdre cap detallI amb esguard es pregunta
Quants dies més té de regal.
Bon dia...
Nens xisclant,
olor a pixum de gat,
Veïnes que un cop has passat et critiquen.
Gent llençant la brossa d'amagat
I un retardat que amb ulls burletes et mira
I diu
Bon dia...